Έχουμε ένα πρόβλημα. Και με το "εμείς" δεν εννοώ μόνο εσένα και εμένα, αλλά κάθε ανθρώπινο ον που ζει σε αυτόν τον πλανήτη. Πρόκειται για ένα πρόβλημα επικών διαστάσεων, ένα είδος παλιρροϊκού κύματος. Και πρόκειται να χειροτερέψει.

Τα εξωτικά χωροκατακτητικά έντομα αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τα οικοσυστήματα της Γης. Το παγκόσμιο εμπόριο και η μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών έχουν προκαλέσει μαζικές μετατοπίσεις στους πληθυσμούς των εντόμων, εισάγοντας είδη εντόμων σε περιοχές όπου δεν έχουν φυσικούς θηρευτές. Χωρίς θηρευτές, παράσιτα και παθογόνα να τα κρατούν υπό έλεγχο, οι πληθυσμοί των χωροκατακτητικών εντόμων αυξάνονται ανεμπόδιστα. Όταν τα έντομα ταξιδεύουν απόΉπειρος προς Ήπειρο, αυτό το φυσικό σύστημα "ελέγχων και ισορροπιών" (ξέρετε, αυτό με το οποίο συν-εξελίχθηκαν για δεκάδες χιλιάδες χρόνια) σπάνια έρχεται μαζί τους.

Σκεφτείτε τα έντομα που κάνουν πρωτοσέλιδα εδώ στη Βόρεια Αμερική. Ο σμαραγδένιος δάκος της τέφρας, το καφέ βρωμερό σκαθάρι, η πολύχρωμη ασιατική πασχαλίτσα, η μεσογειακή μύγα των φρούτων, το σκαθάρι kudzu και το ασιατικό μακρόστενο σκαθάρι είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα ενός πολύ μεγάλου καταλόγου επιβλαβών ειδών εντόμων που έχουν εισαχθεί στη Βόρεια Αμερική. Σύμφωνα με το Κέντρο για τα χωροκατακτητικά είδη και την υγεία των οικοσυστημάτων,υπάρχουν πάνω από 470 εισαγόμενα είδη εντόμων μόνο στη Βόρεια Αμερική. Υπολογίζεται ότι το ένα τέταρτο του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της γεωργίας των ΗΠΑ χάνεται κάθε χρόνο λόγω των εξωτικών παρασίτων και του κόστους που συνδέεται με την καταπολέμησή τους. Είναι δύσκολο να βάλουμε ένα ποσό σε δολάρια για τη ζημιά που προκαλούν τα εξωτικά έντομα σε δάση, λιβάδια, έλη, λιβάδια και άλλους φυσικούς τόπους, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότιτα μη ενδημικά έντομα εξαφανίζουν τα αγροκτήματα, τους αγρούς και τα δάση.

Πάρτε για παράδειγμα την ασιατική ψαλίδα των εσπεριδοειδών. Φέρθηκε στη Βόρεια Αμερική από την Ασία γύρω στο 1998, αυτό το μικροσκοπικό ζωύφιο είναι ο φορέας μιας ασθένειας γνωστής ως "πρασίνισμα των εσπεριδοειδών" και η πολιτεία της Φλόριντα έχει ήδη καταστρέψει πάνω από 300.000 στρέμματα (!!!) πορτοκαλεώνα από το 2005 εξαιτίας της. Η ασθένεια έχει επίσης εμφανιστεί στο Τέξας, την Καλιφόρνια, τη Τζόρτζια, τη Νότια Καρολίνα και τη Λουιζιάνα, εκτός από το να εξαφανίσεισε όλες σχεδόν τις περιοχές καλλιέργειας εσπεριδοειδών στον κόσμο. Αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο μία ψιλοφυλλίδα μπορεί να σκοτώσει ένα ώριμο δέντρο- δεν χρειάζεται μια μόλυνση ή ακόμη και μια μικρή ομάδα. Αρκεί ΕΝΑ. Αυτό είναι τρελό. Και ακόμη πιο τρελό: αυτή η ήπειρος θα μπορούσε να στερηθεί εντελώς τα εσπεριδοειδή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα εξαιτίας ενός εισαγόμενου εντόμου που έχει μήκος λίγο μικρότερο από το ένα όγδοο της ίντσας (3,17 χιλιοστά).

Φυσικά, η ασιατική ψαλίδα των εσπεριδοειδών είναι μόνο ένα παράδειγμα, σε ένα μέρος του κόσμου. Τα δεινά που σχετίζονται με τα εισαγόμενα παράσιτα δεν είναι απομονωμένα στη Βόρεια Αμερική. Τα ευρωπαϊκά παράσιτα έχουν ταξιδέψει στην Ασία- τα βορειοαμερικανικά παράσιτα έχουν φτάσει στην Αργεντινή- τα ασιατικά έντομα έχουν εισβάλει στα νησιά της Χαβάης. Το είπα και πριν και θα το ξαναπώ: πρόκειται για ένα παγκόσμιο ζήτημα επικών διαστάσεων.

Στη δική μου αυλή, έχω έξι νεκρές φλαμουριές ως απόδειξη της καταστροφικής δύναμης της σμαραγδένιας φλαμουριάς, ένα κώνειο το οποίο παρακολουθώ προσεκτικά για τις μαλλιαρές αδελγίδες και ένα χωράφι με ντομάτες γεμάτο καρπούς που έχουν γίνει ακατάλληλοι για κατανάλωση από το καφέ βρωμερό σκαθάρι. Για να μην αναφέρω όλες τις προνύμφες των ιαπωνικών και ανατολικών σκαθαριών στο γκαζόν μου και τα σημάδια σε σχήμα ημισελήνου από το δαμασκηνί στα πυρηνόκαρπα φρούτα μου.

Ως κοινωνία, πρέπει να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε. Πριν το παλιρροϊκό κύμα μας παρασύρει όλους.