আমাৰ শাক-পাচলি বাগিচাত কুকামেল আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় শস্য, দীঘল, চিকুন লতাবোৰৰ পৰা শ শ আঙুৰৰ আকাৰৰ ফল পোৱা যায় যিবোৰ সৰু সৰু তৰমুজৰ দৰে। সেয়েহে ইহঁতৰ আনটো নাম ‘মাউছ বগৰী’ বা ইহঁতক বেছিকৈ জনাজাত মেক্সিকান ছ’ৰ গেৰকিন্স। বেছিভাগ মালিকে বসন্তৰ মাজভাগত ঘৰৰ ভিতৰত সিঁচা বীজৰ পৰাই নিজৰ কুকামল গছ আৰম্ভ কৰে যদিও গছবোৰে কন্দো উৎপন্ন কৰে যিবোৰ শীতকালত তুলি জমা কৰিব পাৰি। কন্দৰ পৰা কুকামেল খেতি কৰিলে বসন্তকালীন বৃদ্ধিৰ বতৰত হেড ষ্টাৰ্ট পোৱা যায়, আৰু ফলত আগতীয়া আৰু বৃহৎ চপোৱা হয়।

কুকুমেল মেক্সিকো আৰু মধ্য আমেৰিকাৰ স্থানীয় আৰু মুকলি পৰগাছা হয়, গতিকে আপুনি বছৰৰ পিছত বছৰ ধৰি বীজ ৰাহি কৰিব পাৰে। কিন্তু, ওপৰত উল্লেখ কৰা অনুসৰি, আপুনি ডালিয়াৰ দৰে খান্দি জমা কৰিও শৰৎৰ শেষৰ ফালে কন্দবোৰ ৰক্ষা কৰিব পাৰে। মাংসল কন্দবোৰ ৪ৰ পৰা ৬ ইঞ্চি দীঘল হয়, বগাৰ পৰা বেইজ ৰঙৰ হয় আৰু প্ৰতিজোপা উদ্ভিদে কেইবাটাও ভাল আকাৰৰ কন্দ উৎপন্ন কৰিব পাৰে।

৭ নং আৰু তাৰ ওপৰৰ জ'নৰ মালিকসকলে শৰৎকালত নিজৰ গছবোৰক শীতকালীন সময় কটাবলৈ ফুট দকৈ টুকুৰা টুকুৰ কৰা পাত বা খেৰৰ তৰপেৰে গভীৰভাৱে মাল্চ কৰিব পাৰে। মোৰ ঠাণ্ডা জলবায়ুৰ বাগিচাখনত, য’ত হিম মাটিৰ গভীৰতালৈ যায়, তাত কুকামলীয়ে শীতকাল নাথাকে আৰু মই প্ৰতিটো বসন্ততে বীজৰ পৰা খেতি কৰিব লাগে বা কন্দবোৰ বচাব লাগে।

সম্পৰ্কীয় পোষ্ট: শসা উলম্বভাৱে খেতি কৰা

কুকামেল খেতি কৰাটো সহজ আৰু ইয়াত ছাইট্ৰাছৰ আভাস এটা থাকে আৰু ইয়াৰ সুস্বাদু শসাৰ সোৱাদ থাকে।

শসা খন্দাকন্দ:

কন্দুৰ কন্দ খন্দাটো সহজ। গছবোৰক কেইবাবাৰো হিময়ে আঘাত কৰিলেই সেইবোৰ খান্দি উলিওৱাৰ সময় আহি পৰে। আঁহযুক্ত শিপাৰ বলটো মাটিৰ ওপৰৰ ভৰিত থাকিব, কিন্তু কন্দবোৰ অলপ গভীৰলৈ বিস্তৃত হ’ব পাৰে। গছবোৰ উলিয়াই আনি কন্দবোৰ চপোৱাৰ চেষ্টা নকৰিব। মোৰ অভিজ্ঞতা অনুসৰি ইয়াৰ ফলত কন্দবোৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত বা ভাঙি গৈছে, যিবোৰে শীতকালত পাৰ নহ’ব।

তাৰ পৰিৱৰ্তে মূল কাণ্ডৰ পৰা প্ৰায় এফুট দূৰত বাগিচাৰ কাঁটাচামুচ বা বেলচা ৰাখি খান্দিব, লাহে লাহে ওপৰলৈ তুলি যিকোনো কন্দ উন্মোচিত হ’ব। কোনো দেখা নাইনে? গভীৰভাৱে খান্দিব বা হাতৰ সহায়ত মাটিখিনি গাঁতৰ পৰা বাহিৰলৈ লৈ গৈ কন্দবোৰৰ স্থান নিৰ্ণয় কৰক। মাত্ৰ চপোৱা কন্দবোৰ সাৱধানে চম্ভালিব লাগে যাতে ঘাঁ বা ক্ষতি নহয়। লগতে ধুই পেলোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই কাৰণ কন্দবোৰ মাটিত জমা হৈ থাকিব।

এবাৰ সকলো কন্দ গোটাই ল’লেই জমা কৰাৰ সময় আহি পৰিছে। মই ১৫ ইঞ্চি ব্যাসৰ প্লাষ্টিকৰ পাত্ৰ আৰু উচ্চমানৰ, পূৰ্বতে তিয়াই থোৱা পাত্ৰৰ মাটি ব্যৱহাৰ কৰো। পাত্ৰটোৰ তলত প্ৰায় ৩ ইঞ্চিমান মাটি দিব, আৰু মাটিৰ ওপৰত কেইটামান কন্দ ৰাখিব। ইহঁতক যাতে স্পৰ্শ নকৰে তাৰ বাবে ব্যৱধান ৰাখক। মাটিৰ আন এটা তৰপ আৰু অধিক কন্দ দিব, স্তৰ কৰি থাকিব যেতিয়ালৈকে আৰু কন্দ নাথাকে। নিশ্চিতভাৱে শেষৰ তৰপটো কেই ইঞ্চিমান মাটিৰে ঢাকি ৰাখিব। শীতকালৰ বাবে পাত্ৰটো ঠাণ্ডা, হিমমুক্ত ঠাইত ৰাখিব; গৰম নকৰা বেছমেণ্ট, সামান্যভাৱে গৰম কৰা গেৰেজ বা শিপাৰ ভঁৰাল।

সৰু ঠাই আৰু পাত্ৰত থকা মালিকসকলেও শীতকাল কটাব পাৰেতেওঁলোকৰ গছ-গছনি। মাত্ৰ মৰা পত্ৰবোৰ কাটি পেলাওক আৰু শীতকালৰ বাবে পাত্ৰটো ঠাণ্ডা, হিমমুক্ত ঠাইত ৰাখিব। বসন্ত আহিলে কন্দবোৰ পাত্ৰৰ পৰা আঁতৰাই সতেজ পাত্ৰত পুনৰ ৰোপণ কৰিব পাৰি।

সম্পৰ্কীয় পোষ্ট: বৃদ্ধি হ’বলগীয়া অস্বাভাৱিক শসা

কুকুৰাৰ কন্দ ৰোপণ কৰা:

এপ্ৰিল মাহৰ আৰম্ভণিতে, বা শেষৰ আশা কৰা বসন্তৰ হিমৰ প্ৰায় আঠ সপ্তাহ আগতে কন্দবোৰ পুনৰ ৰোপণ কৰাৰ সময়। আপোনাৰ যোগান গোটাওক; আঠৰ পৰা দহ ইঞ্চি ব্যাসৰ পাত্ৰ আৰু উচ্চমানৰ টব মাটি। প্ৰতিটো পাত্ৰত প্ৰায় দুই তৃতীয়াংশ ভৰাই পূৰ্বতে তিয়াই লোৱা মাটিৰে ভৰাই লওক। পাত্ৰৰ মাটিৰ ওপৰত কন্দ এটা ৰাখি, আৰু আৰু ইঞ্চিমান মাটিৰে ঢাকি দিব। ভালদৰে পানী দি পাত্ৰবোৰ ৰ’দঘাই খিৰিকীলৈ লৈ যাওক বা গ্ৰ’-লাইটৰ তলত ৰাখক। প্ৰয়োজন সাপেক্ষে পানী দি থাকিব আৰু প্ৰতি কেইসপ্তাহমানৰ মূৰে মূৰে সুষম তৰল জৈৱিক খাদ্যৰে সাৰ দিব।

এবাৰ হিমৰ আশংকা পাৰ হ’লে গছবোৰ কঠিন কৰি বাৰীত বা ডাঙৰ পাত্ৰত ডেকত বৃদ্ধিৰ বাবে ৰোপণ কৰিব লাগে। পচন সাৰ সমৃদ্ধ মাটিৰ সৈতে ৰ'দঘাই, আশ্ৰয়প্ৰাপ্ত ঠাইৰ শলাগ লয়।

আপুনি আপোনাৰ কুকামলৰ কন্দবোৰ শীতকালত পাৰ কৰেনে?