چند نفر از شما تا به حال کرفس که به نام ریشه کرفس نیز شناخته می شود، با دست نشان دادن، پرورش داده اید؟ هوم، من دست های زیادی نمی بینم. چرا که نه؟ کرفس، که اغلب به عنوان چاقو یا (نفس!) زشت توصیف می‌شود، به نظر می‌رسد یک سبزی ریشه‌ای نسبتاً مورد توجه قرار نگرفته است، اما واقعاً در باغ زمستانی من فوق‌العاده است. با این حال، پرورش کرفس یک تعهد بلند مدت است، زیرا از بذر تا برداشت حدود چهار ماه طول می کشد. اما، به من اعتماد کنید، ارزشش را دارد. سلریاک در تمام زمستان دوام می آورد و ریشه های گرد خود را ارائه می دهد تا اینکه سرانجام در اواخر ماه مارس تمام شود.

پرورش کرفس:

هم کرفس و هم کرفس پسر عموی شناخته شده آن، اعضای خانواده جعفری هستند و به خاطر طعم معطرشان ارزشمند هستند. هر دوی آنها کند رشد می کنند که در اوایل ماه مه به عنوان نهال در باغ قرار می گیرند، اما فقط در اواسط تابستان شروع به بزرگ شدن می کنند. مسلماً، آنها کمی حریص هستند، هم از خاک غنی و هم از رطوبت معمولی لذت می‌برند، اما حداقل کار ارزش پاداش را دارد.

پست مرتبط: سبزیجات زمستانی می‌خواهید؟

دو ریشه کرفس برداشت شده در زمستان.

ما کرفس را تا اواخر اکتبر برداشت نمی‌کنیم. در اواخر نوامبر، زمانی که زمین تهدید به یخ زدن می کند، بستر کرفس (حدود 24 ریشه بزرگ) را با یک پای برگ های خرد شده مالچ عمیق می کنیم. روی آن یک روکش ردیفی پوشانده می شود تا مالچ را در جای خود نگه دارد.

پست مرتبط: سرمه ای

همچنان که زمستان پیش می رود و بستر آماده می شود.در زیر لایه ای ثابت از برف عایق، ما این ریشه های دوست داشتنی را برداشت می کنیم و از آنها به عنوان جایگزین کرفس در سس ها، سوپ ها و خورش های ماکارونی و به صورت خام روی سینی های سبزیجات استفاده می کنیم. برگ‌ها را که اغلب در زیر مالچ کاملاً سبز می‌مانند، می‌توان به سبزیجات یا سوپ اضافه کرد تا طعم شدید کرفس بدهد.

آیا در باغچه خود کرفس می‌کارید؟