Meer dan 30 jaar geleden waren drie inheemse lieveheersbeestjessoorten, het 9-stippelig lieveheersbeestje, het 2-stippelig lieveheersbeestje en het dwarse lieveheersbeestje, zeer algemeen in het oosten van Noord-Amerika. Maar vanaf het einde van de jaren 1980 begon hun aantal af te nemen. Het is zelfs zo dat het 9-stippelig lieveheersbeestje, het staatsinsect van New York, al meer dan 20 jaar niet meer in de staat was gezien! Een van de meest voorkomende lieveheersbeestjessoorten in het noordoosten van de V.S. was schijnbaar verdwenen, alleen nog te vinden in schaarse populaties in delen van het Midden-Westen.

Terwijl de aantallen van deze en andere inheemse lieveheersbeestjessoorten daalden, namen de populaties van twee geïntroduceerde soorten, het veelkleurige Aziatische lieveheersbeestje en het 7-vormige lieveheersbeestje, een hoge vlucht en deden het behoorlijk goed. De timing van de populatieverschuivingen was verdacht en wetenschappers wilden weten waarom dit gebeurde.

In 2000 richtte Dr. John Losey, een entomologieprofessor aan de Cornell University in New York, het Lost Ladybug Project op in de hoop met behulp van burgerwetenschap de aantallen en locaties van verschillende lieveheersbeestjessoorten in de staat te kunnen bijhouden. In 2004 begonnen tuinier-, school- en gemeenschapsgroepen deel te nemen aan populatieonderzoeken van lieveheersbeestjes door elk lieveheersbeestje dat ze konden vinden en fotograferen.vinden. Sinds de start heeft The Lost Ladybug Project meer dan 25.000 foto's verzameld uit de hele VS en Canada, waardoor een ongelooflijke database is ontstaan van de populaties en de verspreiding van lieveheersbeestjes.

Het project voert ook laboratoriumtests uit om te helpen bepalen waarom onze inheemse lieveheersbeestjessoorten achteruitgaan. De resultaten van deze tests hebben onderzoekers doen geloven dat onze inheemse soorten "weggeconcurreerd" worden door de geïntroduceerde soorten. Dit komt deels doordat de geïntroduceerde soorten zich sneller voortplanten en omdat ze meer eten (inclusief het opeten van de inheemse lieveheersbeestjes).zichzelf!). Dr. Losey en zijn team weten niet zeker waarom de inheemse soorten zo snel zijn afgenomen, maar ze vermoeden dat concurrentie een grote rol speelt.

Een gevlekt lieveheersbeestje, een inheemse lieveheersbeestjessoort

In 2006, een jaar na de start van het nationale onderzoek, vonden een paar kinderen een lieveheersbeestje met 9 vlekken in Virginia, het bewijs dat de soort nog steeds bestaat in het oosten. Toen, in de zomer van 2011, vond een groep mensen die deelnamen aan een zoektocht naar lieveheersbeestjes gesponsord door een lokale landtrust, goud: ze vonden het eerste lieveheersbeestje met 9 vlekken in de staat New York in meer dan 20 jaar! Het werd ontdekt op een biologische boerderij, en deOnderzoekers die later dat seizoen terugkeerden naar de boerderij, vonden een hele kolonie van 9-plekken. Ze konden echter geen andere vinden na het doorzoeken van verschillende omliggende boerderijen en sindsdien is er geen enkele gemeld in de staat.

Dankzij de hulp van geïnteresseerde burgers heeft het Lost Ladybug Project een van de grootste en meest wijdverspreide databases van lieveheersbeestjes die er bestaan en daarmee hebben ze de recente verschuiving in populaties van lieveheersbeestjes over heel Noord-Amerika bevestigd. Ze hebben ontdekt dat iets meer dan de helft van de lieveheersbeestjes die in Noord-Amerika worden gevonden buitenlandse soorten zijn, waarbij het veelkleurige Aziatische lieveheersbeestje de dominante soort is. Om lieveheersbeestjes in heel Noord-Amerika te kunnen blijven opsporen, heeft The Lost Ladybug Project hulp nodig. Individuen en groepen moeten foto's maken van elk lieveheersbeestje dat ze vinden, ongeacht de soort, en deze uploaden naar de website. Ze willen zelfs foto's van de geïntroduceerde soorten, zodat ze kunnen zien hoe wijdverbreid ze zijn.

Tweestekenlieveheersbeestje, een inheemse lieveheersbeestjessoort

Ga voor meer informatie over The Lost Ladybug Project en om foto's van je eigen ontdekkingen in te sturen naar hun website: www.lostladybug.org. Als je mijn naam, Jessica Walliser, invoert bij het zoeken in de lijst met deelnemers, krijg je negen verschillende soorten lieveheersbeestjes te zien die ik de afgelopen twee jaar in mijn eigen achtertuin heb gevonden.

Opmerking: De hoofdafbeelding is van een 15-vlekken lieveheersbeestje. (Als jong is deze soort grijs met 15 vlekken, maar als hij ouder wordt, verandert hij in deze prachtige bordeauxrode kleur).

Spelden!