بیش از 30 سال پیش، سه گونه بومی کفشدوزک، 9 خال، 2 خال، و کفشدوزک عرضی، در سراسر آمریکای شمالی شرقی بسیار رایج بودند. اما، از اواخر دهه 1980، تعداد آنها شروع به کاهش کرد. در واقع، کفشدوزک 9 خال، حشره ایالتی نیویورک، بیش از 20 سال بود که در این ایالت دیده نشده بود! یکی از رایج‌ترین گونه‌های کفشدوزک در شمال شرقی ایالات متحده ظاهراً ناپدید شده بود، تنها در جمعیت‌های کمیاب در بخش‌هایی از غرب میانه یافت می‌شد. کاملا خوب زمان جابجایی جمعیت مشکوک بود و دانشمندان می‌خواستند بدانند چرا این اتفاق می‌افتد.

در سال 2000، دکتر جان لوزی، استاد حشره‌شناسی در دانشگاه کرنل نیویورک، پروژه لیدی‌باگ گمشده را به امید استفاده از علم شهروندی برای کمک به ردیابی تعداد و مکان‌های گونه‌های مختلف کفشدوزک تأسیس کرد. باغبان استاد، مدرسه و گروه های اجتماعی در سال 2004 با جست و جو و عکاسی از هر کفشدوزکی که پیدا کردند شروع به شرکت در نظرسنجی جمعیت کفشدوزک کردند. از زمان آغاز به کار، پروژه کفشدوزک گمشده بیش از 25000 تصویر را از سراسر ایالات متحده و کانادا جمع آوری کرده است و یک پایگاه داده باورنکردنی از جمعیت کفشدوزک ها ایجاد کرده است.و توزیع.

این پروژه همچنین آزمایش‌های آزمایشگاهی را برای کمک به تعیین دلایل کاهش گونه‌های کفشدوزک بومی ما انجام می‌دهد. نتایج این آزمایش‌ها محققان را به این باور رسانده است که گونه‌های بومی ما در حال «رقابت» گونه‌های معرفی‌شده هستند. بخشی از دلیل این امر به این دلیل است که گونه‌های معرفی‌شده سریع‌تر تولید مثل می‌کنند و بیشتر غذا می‌خورند (از جمله خوردن خود کفشدوزک‌های بومی!). دکتر لوسی و تیمش مطمئن نیستند که چرا چنین کاهش سریعی در گونه‌های بومی صورت گرفته است، اما آنها گمان می‌کنند که رقابت بخش بزرگی از معادله است. در سال 2006، یک سال پس از شروع بررسی ملی، یک جفت بچه یک کفشدوزک 9 خال را در ویرجینیا پیدا کردند که ثابت می کند این گونه هنوز در شرق وجود دارد. سپس، در تابستان 2011، گروهی از مردم که در جستجوی کفشدوزک با حمایت یک تراست محلی محلی شرکت کردند، طلا گرفتند: آنها اولین کفشدوزک 9 خال را در ایالت نیویورک در 20+ سال پیدا کردند! در یک مزرعه ارگانیک کشف شد و محققانی که در اواخر همان فصل به مزرعه بازگشتند، یک کلونی کامل از 9 نقطه پیدا کردند. با این حال، آنها نتوانستند پس از جستجو در چندین مزرعه اطراف، هیچ مورد دیگری بیابند و از آن زمان تاکنون هیچ مورد دیگری در ایالت گزارش نشده است.

به دلیل کمک شهروندان علاقه مند، پروژه لیدی باگ گمشده یکی از بزرگترین و بزرگترین ها را دارد.پایگاه‌های اطلاعاتی کفشدوزک از نظر جغرافیایی گسترده وجود دارد و به همراه آن، تغییر اخیر در جمعیت کفشدوزک در سراسر آمریکای شمالی را تأیید کرده‌اند. آنها کشف کرده اند که بیش از نیمی از کفشدوزک های یافت شده در آمریکای شمالی گونه های خارجی هستند و کفشدوزک چندرنگ آسیایی گونه غالب است. ​​برای ادامه ردیابی کفشدوزک ها در سراسر آمریکای شمالی، پروژه کفشدوزک گمشده به کمک نیاز دارد. افراد و گروه ها باید از تک تک کفشدوزک هایی که پیدا می کنند، صرف نظر از گونه، عکس بگیرند و در وب سایت آپلود کنند. آن‌ها حتی عکس‌هایی از گونه‌های معرفی‌شده می‌خواهند تا بتوانند میزان شیوع آن‌ها را ببینند.

لدی‌باگ دوبار خنجر، گونه‌های بومی کفشدوزک

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره پروژه کفشدوزک گمشده و ارسال تصاویر اکتشافات خود، به وب‌سایت آن‌ها بروید: www.lostladybug.org. به شما نه گونه مختلف از کفشدوزک را نشان می دهم که در دو سال گذشته در حیاط خلوت حومه شهر خودم پیدا کرده ام.

توجه: تصویر اصلی یک کفشدوزک 15 خال است. (در دوران جوانی، این گونه خاکستری با 15 لکه است، اما با افزایش سن، به این رنگ زیبای شرابی تغییر می کند.)

آن را سنجاق کنید!