Ponad 30 lat temu trzy rodzime gatunki biedronek, biedronka 9-kropkowana, biedronka 2-kropkowana i biedronka poprzeczna, były bardzo powszechne we wschodniej części Ameryki Północnej. Ale począwszy od późnych lat 80. ich liczba zaczęła spadać. W rzeczywistości biedronka 9-kropkowana, owad stanowy Nowego Jorku, nie została zauważona w tym stanie od ponad 20 lat! Jeden z najczęstszych gatunków biedronek w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych pozornie zniknął, występując jedynie w nielicznych populacjach w niektórych częściach Środkowego Zachodu.

Podczas gdy liczba tych i innych rodzimych gatunków biedronek spadała, populacje dwóch wprowadzonych gatunków, biedronki azjatyckiej Mulitcolored i biedronki siedmiokropki, naprawdę rosły i miały się całkiem dobrze. Czas zmian populacji był podejrzany i naukowcy chcieli wiedzieć, dlaczego tak się dzieje.

W 2000 roku dr John Losey, profesor entomologii na nowojorskim Uniwersytecie Cornella, założył The Lost Ladybug Project w nadziei na wykorzystanie nauki obywatelskiej do śledzenia liczby i lokalizacji różnych gatunków biedronek w stanie. Mistrzowie ogrodnictwa, szkoły i grupy społeczne zaczęły brać udział w badaniach populacji biedronek w 2004 roku, wyszukując i fotografując każdą biedronkę, jaką mogli.znaleźć. Od momentu powstania, The Lost Ladybug Project zebrał ponad 25 000 zdjęć z całych Stanów Zjednoczonych i Kanady, tworząc niesamowitą bazę danych populacji i rozmieszczenia biedronek.

W ramach projektu przeprowadzane są również testy laboratoryjne, które pomagają określić przyczyny spadku liczebności naszych rodzimych gatunków biedronek. Wyniki tych testów doprowadziły naukowców do wniosku, że nasze rodzime gatunki są "wypierane" przez te introdukowane. Częściowo wynika to z faktu, że gatunki introdukowane szybciej się rozmnażają i jedzą więcej (w tym zjadają rodzime biedronki).się!). Dr Losey i jego zespół nie są pewni, dlaczego nastąpił tak szybki spadek liczebności rodzimych gatunków, ale podejrzewają, że dużą rolę odgrywa tu konkurencja.

Biedronka plamista, rodzimy gatunek biedronki

W 2006 r., rok po rozpoczęciu krajowych badań, para dzieci znalazła 9-kropkowaną biedronkę w Wirginii - dowód na to, że gatunek ten nadal istnieje na Wschodzie. Następnie, latem 2011 r., grupa osób uczestniczących w poszukiwaniach biedronek sponsorowanych przez lokalny fundusz powierniczy znalazła złoto: znaleźli pierwszą 9-kropkowaną biedronkę w stanie Nowy Jork od ponad 20 lat!Badacze, którzy wrócili na farmę później w tym sezonie, znaleźli całą kolonię 9-spotów. Nie byli jednak w stanie znaleźć żadnych innych po przeszukaniu kilku okolicznych farm i od tego czasu nie odnotowano żadnego w stanie.

Dzięki pomocy zainteresowanych obywateli, Lost Ladybug Project posiada jedną z największych i najbardziej rozległych geograficznie baz danych biedronek, a wraz z nią potwierdził niedawną zmianę populacji biedronek w Ameryce Północnej. Odkryli oni, że nieco ponad połowa biedronek występujących w Ameryce Północnej to gatunki obce, przy czym dominującym gatunkiem jest wielobarwna biedronka azjatycka. Aby kontynuować śledzenie biedronek w Ameryce Północnej, The Lost Ladybug Project potrzebuje pomocy. Osoby i grupy powinny robić zdjęcia każdej biedronki, którą znajdą, niezależnie od gatunku, i przesyłać je na stronę internetową. Chcą nawet zdjęć gatunków introdukowanych, aby mogli zobaczyć, jak bardzo są rozpowszechnione.

Biedronka dwukropka, rodzimy gatunek biedronki

Aby dowiedzieć się więcej o The Lost Ladybug Project i przesłać zdjęcia własnych odkryć, odwiedź ich stronę internetową: www.lostladybug.org. Wpisanie mojego imienia i nazwiska, Jessica Walliser, podczas przeszukiwania listy współpracowników pokaże dziewięć różnych gatunków biedronek, które znalazłam na swoim podmiejskim podwórku w ciągu ostatnich dwóch lat.

Uwaga: Główne zdjęcie przedstawia biedronkę 15-plamkową (jako młode osobniki gatunek ten jest szary z 15 plamkami, ale z wiekiem zmienia kolor na piękny bordowy).

Przypnij!