گشنیز یک نوع گیاه «دوستش دارم» یا «از آن متنفرم» است. و برای کسانی که آن را دوست دارند، مانند من، رشد آن می تواند چالش برانگیز باشد. هوای خنک بهار و پاییز و تامین رطوبت ثابت را ترجیح می دهد. اگر هوا برای چند روز گرم شود، از آبیاری غافل شوید، یا - خدای ناکرده - به گونه‌ای اشتباه به گیاهان نگاه کنید، تولید شاخ و برگ را متوقف کرده و مستقیماً به سمت گل می‌روند. این جایی است که گشنیز ویتنامی مفید است - طعمی شبیه به گشنیز دارد، اما رشد آن فوق‌العاده آسان است!

شناخت گشنیز ویتنامی:

گشنیز ویتنامی ( Persicaria odorata ) عضوی از خانواده گره‌دار یا راموت مینا است. این گیاه چند ساله لطیف است و از اواخر بهار تا اوایل پاییز رشد می کند. در نهایت تسلیم یخبندان می‌شود، اما می‌توانید گیاهان را به داخل خانه بیاورید و برای برداشت زمستانی روی طاقچه‌ای آفتابی قرار دهید.

از نظر شکل و ظاهر، شاخ و برگ این گیاه مورد علاقه آسیایی کاملاً بر خلاف گشنیز است. دارای برگ های باریک و نوک تیز با نشانه های شرابی زیبا است. معمولاً به‌عنوان نهال خریداری می‌شود و در یک ظرف کاشته می‌شود - ترجیحاً یک گلدان بزرگ زیرا به سرعت رشد می‌کند. به آن آفتاب کامل بدهید و زیاد آبیاری نکنید! همچنین از کود دهی بیش از حد خودداری کنید. کود زیاد باعث رشد زیاد، اما طعم کمتر می شود.

پست مرتبط: خشک کردن پونه کوهی

برگ های باریک و نوک تیز گشنیز ویتنامیهم زینتی و هم خوشمزه.

پست مرتبط – نگاهی دقیق تر به بسیاری از انواع ریحان

استفاده از گشنیز ویتنامی:

برگ های این سبزی تند بهتر است به صورت تازه استفاده شوند. برگ های جوان لطیف هستند و بیشترین طعم را دارند. برای تشویق رشد تازه و متراکم، هنگام کاشت، یا به‌طور دوره‌ای در حین برداشت، نوک در حال رشد هر شاخه را به هم فشار دهید.

ما دوست داریم شاخ و برگ‌ها را به نوارهای کوچک برش دهیم و به اسپرینگ رول‌های تازه، سالادهای سبز، سالادهای مرغ و سیب‌زمینی، سوپ‌های الهام گرفته از آسیایی، رشته‌های فرنگی، نودل‌های ویتنامی و کاری‌ها اضافه کنیم.